Op 41 jarige leeftijd wordt er bij Rick folliculair lymfoom ontdekt, een vorm van Non-Hodgkin-lymfoom (lymfeklierkanker), die helaas tot nu toe niet te genezen is. Toch betekent deze diagnose niet direct het einde, mensen met folliculair lymfoom kunnen vaak nog vele , soms tientallen, jaren nog met deze ziekte leven.
Op deze blog zullen zowel Rick als zijn vriendin Daniëlle hun ervaringen, gedachtes en gebeurtenissen omtrent deze ziekte neerschrijven.

zondag 10 augustus 2014

2 jaar verder!

10 augustus 2 jaar geleden kregen we het nieuws dat Rick kanker had. Het is niet te bevatten dat er al weer twee jaar overheen zijn gegaan en dat het nog steeds zo goed gaat met Rick.

Het is ook al weer een jaar geleden dat we hebben gepost op deze blog, maar het is dan ook stabiel en vrij rustig op dat gebied. De laatste controle was afgelopen februari. De bloedwaardes zagen er allemaal prima uit, en de lymfen waren niet veel groter geworden. De volgende controle is pas in november! Nu ik dit zo schrijf is dat al weer bijna, maar in februari leek dat nog echt enorm ver weg.

Rick heeft het sinds vorig jaar mei rustiger aan gedaan op het werk. Het was een combinatie van lichamelijke vermoeidheid, maar ook zeker het verwerken van de geestelijke klap. Inmiddels werkt hij al weer 4 dagen in de week en denkt hij al binnenkort weer fulltime te gaan werken.

Mensen vinden het vaak lastig te begrijpen dat Rick Non Hodgkin kanker heeft, maar niet behandeld wordt of medicatie krijgt. Het is nu eenmaal beter te wachten met het bestrijden van deze vorm van kanker, het is ten eerste niet zeer agressief en ten tweede werkt na een aantal behandelingen de medicatie niet meer (het is helaas nog steeds ongeneeslijk) . Dan kun je maar beter wachten met behandelen tot de symptomen van de NHL erger worden dan de behandeling. Gelukkig heeft Rick naast vermoeidheid nog geen last van de andere typische symptomen.

Natuurlijk zitten we zelf niet stil. Qua voeding zijn we zo gezond mogelijk gaan eten, voor zover we dat al niet deden. We aten al enige tijd voor het bericht dat Rick ziek was geheel plantaardig (veganistisch), maar sinds het nieuws zijn we nog meer groentes en gezonde voedingsmiddelen tot ons gaan nemen. Toen Rick nog erg last had van enorme vermoeidheid moest hij met zijn voedselverdeling om zien te gaan. Zo is hij gaan ontbijten met een smoothie met hierin een geconcentreerde plantaardige proteïne (afwisselen met hennep, soja of erwten) en haver. Eerder ontbeet hij niet, maar hij merkt hier echt verbetering in. Zijn enorme dips zijn nu onder controle en als we gaan wandelen zorgen we voor een voedselvoorraad in de tas. Het gaat al enige tijd een stuk beter en Rick heeft minder vermoeidheidsdips.

Ook nemen we elke dag een groene smoothie met tarwegras erin (al moet ik zeggen dat dit de laatste weken wat onregelmatig wordt). Tarwegras staat bekend om zijn kankerwerende, gezonde, werking. Zeker na het kijken van de film Crazy Sexy Cancer van Kris Carr, een actrice die in 2003 te horen kreeg dat ze ook een ongeneeslijke vorm van kanker had. Tot nu toe staan de artsen versteld van haar gezondheid en het niet verder groeien van tumoren. Zijzelf wijt het aan haar veganistische dieet en de tarwegras.

Niet dat we hopen dat ons plantaardige dieet Rick kan genezen, maar we hebben wel goede hoop dat het bijdraagt aan zijn goede conditie en dat het misschien wel langzamer gaat hierdoor. Er zijn tenslotte genoeg artikelen en onderzoeken dat een plantaardig dieet (dus zonder zuivel, eieren, vlees en vis) kanker remmend of voorkomend zijn. (cancer.net ,   American Institute for Cancer Research , etc etc google zelf maar ;-))
Kijk dat daar zo nu en dan ook rode wijn tussen staat als kankerremmend is helemaal mooi, want daar kunnen we samen nog erg van genieten :-) )

Ikzelf ben blij dat het wat rustiger is, natuurlijk voor Rick uiteraard, maar ook voor mijzelf. We hadden een vreselijke rot periode en het enige wat je wil doen is weer even normaal leven. Even niet denken aan dat je partner ongeneeslijk ziek is en waarschijnlijk niet samen met je oud wordt. Maar het eerste jaar wilde heel veel mensen continu weten hoe het met Rick was. Mensen die mij nooit eerder aanspraken, mensen die niet wisten dat er dat uur al 3 andere aan mij hadden gevraagd hoe het met Rick was. Mensen die nog nooit aan mij gevraagd hadden hoe mijn weekend was waren nu ineens geïnteresseerd hoe het met het ziekteverloop van Rick was.
Natuurlijk is het fijn en mooi dat er zoveel mensen bezorgd en geïnteresseerd waren in Rick. Maar soms wilde ik er gewoon even niet aan denken, soms wilde ik gewoon even niet over praten. Ik moet bekennen dat ik meer dan eens mijn mobiele telefoon tegen mijn oor aan heb gedrukt om te voorkomen dat er weer een vage bekende iets zou vragen. Niet eerlijk tegenover de andere, maar ik had zo nu en dan het idee dat alles en iedereen nog maar met Rick zijn ziekte bezig was, terwijl wijzelf er probeerde er het beste van te maken en er juist even niet mee bezig wilden zijn.

Gelukkig is die tijd nu een beetje achter de rug. Er is ook niet zoveel te vertellen behalve dat het "rustig" en "stabiel" is. En dat proberen we natuurlijk nog lange tijd zo te houden. Op naar nog vele jaren zonder behandeling.


ps benieuwd wat wij zoals eten? Danielle houdt een blog bij met plantaardige recepten op www.plantaardigheidjes.nl